De aanblik van honger straalt je in ellende tegemoet.
Niemand ziet naar hen om,
haveloze kinderen krabbelen overeind verstoten en ondervoed.
Verwaarloosd op zoek naar een plek voor de nacht.
Hoeft niet naar huis er word niet gewacht.
Slapen als ratten in een stoffige goot.
Geborgen fantasieën als in dromen hervonden waardigheid die hen in de armen sloot.
Mensen verblind door hun grimmige blikken.
Doen geen moeite hun afkeer weg te slikken.
Slenteren uitzichloos zonder enig doel.
Zinken weg in een kansloos gevecht leiden tot een apathisch gevoel.
Het vuil...de modder vertellen de ogen een triest verhaal.
"Anjinhos" de kille klank van hun warme taal.