Stilte vult alle zalen
de leegte is opslokkend
het leven één groot gat
de dood lieflijk lokkend
de gidsen zijn verdwaald
de routekaart is verdwenen
de stralende zon is weg
het diepe duister is verschenen
het duister maakt me blind
de stilte heeft me verdoofd
nu de hemel me beloofd is
spijt het me, ik heb nooit geloofd
het duister vult de toekomst
ik vraag je niet om het licht
uiteindelijk zal je energie opraken
en lig jij straks met je ogen dicht
al het onkruid zal vergaan
al het slechte wordt omgebracht
jullie wereld is dus mens-onterend
jullie geloof in praal en pracht
laat me hier maar even achter
ik ben jullie tot een loden last
laat me hier maar even achter
ik neem de finale die me past