Elke keer als we hebben afgesproken,
Ben ik het vuur in me aan het opstoken.
Je maakt me vrolijk, je maakt me blij.
Dan lopen we door de stad, zij aan zij.
Of we gaan naar onze favoriete kroeg.
Dan maken we lol en hebben we nooit genoeg.
Je geeft me een warm gevoel van binnen.
Door jou verzet ik mijn zinnen.
We hebben vaak goede gesprekken.
Ik kan gewoon heel goed met je optrekken.
Bij je zijn vind ik gewoon heel fijn.
Je bent heel sterk, ook al ben je klein.
Je bent altijd eerlijk, lief en puur.
Je gaat voor me door het vuur.
Maar stiekem verlang ik naar meer.
Ik wil je vasthouden en zoenen, zoals die ene keer.
Voor mij ben je meer dan een goede vriendin
Jij bent degene die ik bemin.
Ik zou je willen zeggen hoeveel ik om je geef,
Dat ik door jou echt voel dat ik leef.
Maar als ik dat doe maak ik misschien alles kapot,
En gaat onze vriendschap wellicht op slot.
Daar zou ik niet mee kunnen leven.
Maar dat wil niet zeggen dat ik de hoop ga opgeven.
Ik hoop de kans te krijgen het je te zeggen.
Daar moet ik me nu maar bij neerleggen.