nooit zal ik je laten gaan
uit mijn herinnering en geest
want wat iedereen ook zeggen mag
het is verschrikkelijk mooi geweest
maar jij vond dat er tussen ons
slechts vriendschap mocht bestaan
ik deed alsof ik het begreep
maar eigenlijk heb ik dat nooit gedaan
want je zei dat je van me hield
en liet me dat ook voelen
niet zonder iemand kunnen
ik weet nu wat ze ermee bedoelen
we leefden in een fijne roes
vol liefde en geluk
maar toen sprak jouw geweten
en maakte alles stuk
de stem sprak tegen jou
je bent te oud voor haar
het wou dat je dat besefte
en kreeg dat voor elkaar
want niet veel later
zei je plots iets zo verschrikkelijk raar
ik kon bijna je dochter zijn
ik dacht was dat maar waar
dan kon ik van je houden
met heel mijn hart en ziel
maar nu lijkt het wel een misdaad
dat ik plotseling voor je viel
*dat hij men vader kon zijn, is lichtjes overdreven, maar hij is wel een heel stuk ouder dan mij, daarom kan er tussen ons niets meer zijn, en dat vind ik verschrikkelijk, het is ondertussen al een half jaar geleden, maar ik ben er nog steeds niet over...*