Jij bent het die ik nemend geef
Alsof de maan hol grijns-
lacht over stille aarde
die uiteenvalt in de nacht
toen zon gedoofd
Want ik wil best de prijs
betalen voor de waarde
ook al ben ik zelf te zacht
en wordt mijn huilen niet geloofd
Hol klinkt echo op het plein
waar huizen leeg, verlaten
en kadavers, wakend dood
oplettend dat niets kan raken
Toch wil ik best de pijn
betalen van liefde, haten
en delen ‘t levensbrood
waarvan jij nooit zult braken
Maar laat mij voelen 'mij'
en alles wat ik leef
nu, maar ook gisteren, morgen
in alle levens samen; jij
bent het die ik nemend geef
de ‘ik’ voor wie ‘k mag zorgen.
**********
sunset 07-02-2005
**********
Annemieke van der Ven: | Maandag, februari 07, 2005 17:27 |
Weer prachtige gedichten van je... Liefs Annemieke |
|
Fri..: | Maandag, februari 07, 2005 14:21 |
:) en ook deze mooi Liefs, Fri |
|
psych: | Maandag, februari 07, 2005 12:54 |
heerlijk lief gedicht,,,liefs,,,psych,,, | |
neznaj: | Maandag, februari 07, 2005 12:24 |
Een schitterend LIED. Ik kan geen overtreffende trappen bedenken. Han | |
Peter van der Linden: | Maandag, februari 07, 2005 11:07 |
Prachtige poezie! Fijne dag. Peter. |
|
druppeltje: | Maandag, februari 07, 2005 10:05 |
weer een prachtig stukje poëzie om van te genieten.. liefs drup |
|
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 07 februari 2005 | ||
Thema's: |