Het ene moment ben ik niet te stuiten
Later weer vrolijk huppelend te fluiten
Minuten later rood van boosheid
Niet veel later impulsief, heb aan iedereen schijt
Uurtje later depressief staand tegen de muur
Meestal duurt het lang maar soms is het van korte duur
eve sporten,(te) hyper,zo’n typ van‘wat is er aan de hand?’
Even stil zitten vervelen, al gauw in dagdromenland
Zie mensen lachen, kinderen spelen, vogels vliegen
Zelf weer verveeld en alleen te kniezen
Zonder iets te doen, gaat me hart steeds sneller te keer
Kriebel in me buik, oh mij god! Heb ik dát weer
Giegelbui, tranen van het lachen, kan niet stoppen.
Hou mezelf voor de gek begin iedereen te foppen
Kom ik in een drukkere kamer heeft me stem me alleen gelaten
Iedereen is zo… onverlegen en ik kan amper praten
Overdonderd door de drukte ga ik gauw weer weg
Door de haast drempel niet gezien, oh wat een pech
Boos en vernederd lag ik op de grond
Iedereen lachen, merkte dat er een jongen voor me stond
Hielp me overeind,euh...bedankt keek me aan
Verlegen, en verward bleef ik daar nog een tijdje staan
Haast was terug gekeerd, moest iets gaan doen maar wat??
Dat is precies iets waar ik niks van vat
Per dag zoveel wisselingen
Ene moment moet alles stuk ander moment wil ik zingen
Op zich wel grappig, maar ook super irritant,
Ene moment super verlegen anders weer super bij de hand
Zucht! Ik word zo moe van mezelf