verdriet slijt
ze zeggen wel eens
dat verdriet slijt
ergens onderweg
raak je de pijn kwijt
ik geloof dat niet
tot mijn spijt
ik huil mijn tranen
al een eeuwigheid
soms gaat het beter
het is geen verwijt
mijn gemis is tastbaar
en dagelijkse realiteit
niets kan mij bekoren
zelfs geen sneeuwwit tapijt
zou hij een engel zijn
die waakt en naar mij kijkt?
Lia
Tamara de Vries: | Dinsdag, maart 08, 2005 13:07 |
Hoi, mijn vader is al bijna 10 jaar overleden, en ik was toen bijna 4, maar ik begin het nu pas echt te realiseren dat hij niet meer terugkomt! Maar bedankt voor je reactie op mijn gedicht: Papa! Kusjes Tamara en veel sterkte! |
|
zanna-marie: | Zaterdag, februari 26, 2005 23:28 |
mooi geschreven en o zo waar ken dat gevoelxxxxxzanna | |
b-an-angel: | Zaterdag, februari 26, 2005 19:37 |
mijn vader is al 9 jaar geleden overleden. ik was toen twaalf en ik kan je vertellen dat het heel lang duurt voordat je daar een beetje mee kan omgaan. Sterke ermee |
|
Jan van Dord: | Zaterdag, februari 26, 2005 17:21 |
Jan van Dord: | Zaterdag, februari 26, 2005 17:20 |
Mijn vader is al jaren dood, echt verdriet slijt, maar een gemis blijft steeds, de ene dag meer dan weeriets minder. Goed weekend Groetjes Jan |
|
Martine Gieze: | Zaterdag, februari 26, 2005 16:58 |
slijten lijkt me onmogelijk bij zo'n verdriet...alleen zal de pijn misschien iets 'dragelijker'worden,je kunt(dat lees ik uit andere gedichten van jou)weer genieten van dingen in het leven,dat moet ook,maar je zult het gemis blijven voelen! en idd,zoals al gezegd,hij leeft vooral voort in jouw herinnering,in jou en in de volgende generaties... erg mooi verwoord weer! liefs,Mart |
|
m@rcel: | Zaterdag, februari 26, 2005 12:13 |
Laat ze maar zeggen wat ze willen, Maar het slijt nooit. Maar in een plekje in je hart is je vader altijd bij jou. Liefs m@rcel |
|
Peter van der Linden: | Zaterdag, februari 26, 2005 11:19 |
Je leert met zo'n verlies te leven maar slijten doet het nooit natuurlijk. Liefs, Peter. |
|
Psych: | Zaterdag, februari 26, 2005 09:25 |
het plekje blijft altijd,,, | |
sunset: | Zaterdag, februari 26, 2005 08:47 |
Niets slijt. Je geeft het hoogstens een niet schrijnend plekje. Weet je Lia, hij is er. Echt. Ook in elke dooor jou bewonderde sneeuwvlok. Want hij leeft in en door jou (en jouw kinderen, en jouw kinds kinderen). Altijd. Liefs (en knuf) / sunset |
|
Auteur: Lia van der Fluit | ||
Gecontroleerd door: 260580 | ||
Gepubliceerd op: 26 februari 2005 | ||
Thema's: |