Voor Sophie
“Verlossing nabij?”
Je bent zo jong, zo mooi, zo puur
En toch blijft de pijn, elke dag, elk uur
Soms iets beter, soms weer slecht
Maar jij, dapper als je bent, je vecht
Voor het gemis van je eigen thuis
Veroorzaakt door dat stomme ziekenhuis
Je lieve vriend altijd rond je heen
Een lieve lach, even de pijn die verdween
Je moeder, een schat van een vrouw
Die altijd klaarstaat, zo veel, zo gauw
Je broer heeft ook geen antwoorden klaar
Maar steunt je ook met zijn gebaar
En dan je papa, zo lief als hij kan
Heeft een nooit eerder geziene drang
Om zijn dochter te helpen bij haar pijn
Kon hij maar een tovenaar zijn
De machteloosheid slaat hen om de nek
Tovert frustraties als een gek
Niemand op deze wereld die meer van je houdt
Dan heel je familie met hun hart van goud
Allemaal lieve mensen aan je zij
Die er blijven in geloven
‘ de verlossing is nabij ‘
Sterkte!