Mezelf deed ontwaken
Je hebt me laten varen op golven van geluk
Een hemel laten voelen op goddeloze gronden
Wat dacht ik in die tijd: ‘het kan niet stuk?’
En kusten elkaar met vurige monden
Mijn lichaam was het alles wat je zag
Ik, die niet besefte, ben er achter gekomen
En telkens verscheen je met je lach
Je hield me vast in gelukkiger dromen
Ik heb je lief, zo vertelde je mij telkens weer
Die hemel scheen voor mij niet op te raken
Maar dezelfde liefde deed mij zo zeer
Toen ik mezelf deed ontwaken
willem
remie: | Zondag, maart 13, 2005 14:09 |
He die laatste twee regels....Liefs Remie | |
hiljaa: | Zondag, maart 13, 2005 13:52 |
mooie poeezie knufliefs--hiljaa-- |
|
Annemieke van der Ven: | Zondag, maart 13, 2005 13:22 |
Echte liefde doet soms zeer... Maar we willen hem beleven telkens weer.... Liefs Annemieke |
|
Sunflower Ria: | Zondag, maart 13, 2005 13:04 |
Stil van diep stil Prachtig liefs en knuffelkusxxx SunflowerRia |
|
sunset: | Zondag, maart 13, 2005 11:39 |
Wat een pracht deze. Liefs / sunset |
|
Raira : | Zondag, maart 13, 2005 11:18 |
liefde is alles geluk maar ook pijn hoewel het altijd liefde zal zijn liefs Raira |
|
Lia : | Zondag, maart 13, 2005 11:01 |
lekker he.. die liefde... knuf, Lia | |
Psych: | Zondag, maart 13, 2005 11:01 |
prachtige poézie Willem,,, | |
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: jo | ||
Gepubliceerd op: 13 maart 2005 | ||
Thema's: |