De zee die aan het zeeen blijft.
de zon die aan het zonnen blijft.
De huil die huilen blijft.
De lach lachen.
De flow z'n flow,
en geeft het instrument z'n toon
van de lucht,
van de vibratie,
van het gehoor,
genot en geluid.
Ik wil voor altijd turen vanaf een heuvel,
en de machine uit.
En me niet langer begeven in een massale mensenkluit.
Want ik heb even genoeg van al het oeverloos gezeik.
Dus voel ik mij in deze stilte
opeens weer innerlijk rijk.
En de wind hoor ik waaien,
de kraaien hoor ik kraaien.
Ik geniet van zon en lucht,
zie de ganzen in een vlucht.
In een grote letter V.
Het leven valt ineens weer mee