Dit is een waar gebeurt gedicht.
Het is mij echt overkomen.


Angst

Ik leef in angst,
die niemand begrijpen zal,
de angst is in een groot aantal,
De angst dat jij terug komt,
Misschien wel vermomt,
Om af te maken waar je mee bezig was,
Of vermoord je me eerst en doe je het daarna pas?

Waarom laat je me niet met rust!
Niemand die mijn gedachten sust..
Waarom moest je nou mij nemen?
Zag je mijn kwetsbaarheid?
Moest je mijn vertrouwen in iedereen wegnemen?
Waarom loog je tegen me?

Wou je me graag verkrachten?
Niks kan deze pijn ooit verzachten..
Ik heb een angst dat jij terug komt,
Misschien wel vermomt,
Kwaad omdat je de cel in moest,
Misschien ben je zelfs woest..

Ik ben bang van jou,
Ik voel me gedreven in het nauw.
Al mijn herinneringen aan wat je deed,
Later zei je vrolijk dat het je speet..
Je zult nooit weten hoe erg ik door jou leed,
Door jou gaf ik een pijn kreet,

Waarom moest je mij verkrachten?
Niks kan deze pijn verzachten..
Was het omdat ik bang van je was?
Of omdat je het graag wou?
Tegen mij loog je en tegen je vrouw,
Wou je soms een pleziertje?

Liegen tegen mij dat je 18 was, dat je in den haag woonde..
Grove leugens!
Ik hoop dat de leugens je loonde
Jij verloor maar een half jaar van je leven,
Ik mijn hele leven door jou pleziertje van even.

Waarom moest je nou mij hebben?
Waarom bezorg je me steeds ergere nachtmerries?
Waarom kan ik mijn verkrachting niet vergeten?
Waarom boezem je me nog steeds angst in?
Heb je nou je zin?

Waarom verkrachte je me?
1,5 jaar geleden..
Je had geen enkele reden..
Je zei dat het een “uit de hand gelopen stoeipartij”was,
Kwam je vast heel nuttig van pas,
Mij verkrachten in mijn slaapkamer.

Ik heb angst,
Angst dat je terug komt,
Misschien wel vermomt,
Om af te maken waar je mee bezig was,
Misschien vermoord je me eerst en doe je het daarna pas..
Ik heb angst..
Angst dat je terug komt..