Verdrietig
Wij hadden thuis een mooie kip
Die iedere dag een eitje lei,
Die legt zij altijd in een wip
En dat eitje is dan van mij.
Op een dag zei pa, tot mijn verdriet;
Vanaf nu ga ik de eitjes sparen.
Ik doe het natuurlijk liever niet
Maar…. Ik zal ze goed bewaren.
Eigenlijk vond ik het wel zot.
Naar het waarom moest ik gissen,
Want sparen doe je in een pot
En moet ik mijn dagelijks eitje missen.
Maar, naar ik denk een dag of tien
Zei mijn pa; mijn spaarzin is nu over,
Ik zal jullie eens wat laten zien:
Kijk hoe goed ik voor jullie tover.
Hokus, Pokus, Pilatus, Vort,
De eieren waren nu verruild,
Een gebraden kuiken op mijn bord.
Ja, toen heb ik vreselijk gehuild.
maart 2004
Jan van Dord: | Maandag, mei 23, 2005 21:22 |
Mooi!! | |
sunset: | Maandag, mei 23, 2005 20:54 |
Hm ... Niet op de boerderij grootgebracht jij. Mooi, en graag gelezen. Liefs / sunset |
|
Lia : | Maandag, mei 23, 2005 18:02 |
lijkt me wel lekker.. gebraden.. hihi..knuf.. Lia | |
Raira (Ria): | Maandag, mei 23, 2005 15:35 |
oepssss das wel (k)eihard liefs Ria |
|
Auteur: neznaj | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 23 mei 2005 | ||
Thema's: |