Met de geur nog in mijn haren
van wéér een wilde nacht
plof ik languit neer op bed en helaas…
ik begin te malen.
Flarden van gesprekken,
het schaamrood kruipt omhoog
mijn hersens peinzen verder,
proberen wel, maar falen.
Ik nestel mezelf nog dieper
in het veilige bed en kreun.
Ik beloof mezelf nu echt plechtig
nooit meer af te dwalen.
Opdat ik nog kan herinneren,
geen zwarte gaten meer.
Mijn geheugen is weg
en zwijgt in alle talen.
Ik beloof: wat minder wild
en wat meer water!
Ik trek door het land
en verkondig het aan volle zalen.
Advertenties in de krant, paginagroot
(het mag wat kosten)
Zelfs op tv wordt het uitgezonden
en echt op álle kanalen!
Oef, die gedachte alleen al maakt me dat ik
naar de emmer grijp en en al kotsend vraag ik me af
of ik mijn diploma van nette dame
volgend weekend wél weet te behalen.