Hij waakt over zijn wereld
vanuit zijn mensenkom
Weinig prikkels komen binnen
daar waar hij veilig woont
Nooit is hem niets aangedaan
Een natuurlijk onmacht te beminnen
Geboren als een schuw persoon
Zelfs z’n gezin kan ‘m niet winnen
Vanuit zijn knusse stelling
Tegen ongewenste impulsen
Geeft hij soms toch een uiting
Waarna hij zich weer hullen
in zijn veilige mensenkom
neznaj: | Woensdag, juli 13, 2005 22:42 |
Prachtig gedicht. Maar mensenkom nooit van gehoord maar wel duidelijk. Groet Han | |
psych: | Woensdag, juli 13, 2005 18:16 |
sterk gedicht met een boodschap liefs elze |
|
Sheena: | Woensdag, juli 13, 2005 17:03 |
mooi woord, mensenkom, geeft voer tot nadenken, daarvoor mijn lezersoog waardering. | |
~MeLoDy~: | Woensdag, juli 13, 2005 15:07 |
daarom voelt hij bij zichzelf het veiligst tenmiste wat ik dan zie bij anderen gr. MeLoDy |
|
Cest moi: Bob: | Woensdag, juli 13, 2005 14:48 |
Gaat over een autistische jongen. | |
sunset: | Woensdag, juli 13, 2005 14:44 |
Dit is droef verlangend verwoord. Tenminste, zo voelt het voor mij. Liefs en fijne dag / sunset |
|
~MeLoDy~: | Woensdag, juli 13, 2005 13:13 |
mooi en verdrietig geschreven het voelt dubbel. bij jezelf zijn is het allerveiligst. gr. MeLoDy |
|
Auteur: Cest moi: Bob | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 13 juli 2005 | ||
Thema's: |