Geslagen in het gezicht door jouw woorden
De scherpte van jouw trots priemt door mijn hart
Wanneer de weigering van je hand zich stelt
Blijf ik alleen achter, eenzaam en verward
De pijn van mijn lichaam weegt niet op
Tegen het bloeden van mijn hart en ziel
Want er is niets erger dan een kwetsende geliefde
Iemand waarvoor je helemaal viel
Maar in een ruzie ben je nooit alleen
En niet alleen jij bent in de fout
Allebei zijn we soms zo gelijkend
Het is ook daarom dat ik van je houd
Soms is het geloof verdwenen
En hoop in deze wereld heeft misschien nooit echt bestaan
Maar door onze liefde die steeds terugvecht
Kunnen we het terug weer aan
Onze liefde, soms een woelige zee
Maar ons bootje overwint wel de baren
En met ons hart als kompas
Blijven wij met ons twee zeker verder varen