Hoe kan ik mijn leven leven,
met zoveel dreiging heel nabij?
Ik heb niemand iets te bieden,
en niemand mij.
Hoe kan ik mijn kind'ren sparen?
Dacht ik echt in vroeger jaren,
dat ik veilig was bij moe?
Niets kon mij daar gebeuren,
met de ramen dicht en deuren toe.
Onwetendheid brengt toch geluk,
een kerncentrale kan toch niet stuk?
Nu is er dan weer een dag voorbij,
mijn plannen zijn alleen voor morgen.
Nee, het hoeft niet meer van mij,
maar ik blijf wel,
.....moet voor de kinderen zorgen.
Want mijn kinderen moeten naar school toe,
daar moeten ze heel veel leren.
O, ze moeten zoveel leren,
onwetendheid dat is taboe.
Mijn oudste dochter is 8 jaar,
wat is ze slim, wat een geluk,
ze heeft nu al het besef;
een kerncentrale die kan stuk.
Nu wil ik gaan slapen,
ik ben ontzettend moe.
Ik ben verschrikkelijk moe.
Ik wil alleen nog slapen....slapen.