teveel spijt om te zeggen
'k heb spijt
dat je me niet troostte als ik verdriet had
omdat ik het je ook nooit vroeg
en dat je niet afwist van de twijfels
die ik telkens met me meedroeg
'k heb spijt
dat we bijna nooit kusten
en elkaar niet eens stevig vastnamen
je wou het even laten rusten
we pasten niet meer te samen
'k heb spijt
dat de verliefdheid was verloren
voor mij hoefde het niet meer
ik wou niets meer van je horen
ook al deed m'n hart(nog steeds)zeer...
dat je me niet troostte als ik verdriet had
omdat ik het je ook nooit vroeg
en dat je niet afwist van de twijfels
die ik telkens met me meedroeg
'k heb spijt
dat we bijna nooit kusten
en elkaar niet eens stevig vastnamen
je wou het even laten rusten
we pasten niet meer te samen
'k heb spijt
dat de verliefdheid was verloren
voor mij hoefde het niet meer
ik wou niets meer van je horen
ook al deed m'n hart(nog steeds)zeer...
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Zaterdag, oktober 29, 2005 18:33 |
| moedig neergezet liefs Dirk |
|
| detjuhh: | Zaterdag, oktober 29, 2005 15:41 |
Droevig neergezet!! sterkte.. liefs, detjuhh |
|
| Mathilde: | Zaterdag, oktober 29, 2005 15:14 |
| pijnlijk herkenbaar... liefs, mathilde |
|
Over dit gedicht
| Auteur: tieke01 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 oktober 2005 | ||
| Thema's: | ||