Op mijn hart staan sporen
Van een erg hard verleden
Al ben ik nog vrij jong geboren
Het heeft al veel te veel geleden
De striemen op mijn hart
Waar niemand iets van weet
Getuigen van geluk en smart
Over dingen, die ik soms liever vergeet
’s Nachts gaat het wild tekeer
En zoekt het naar wat rust
Maar meestal echter weer
Wordt het zelden met rust gesust
Slapen zou ik eigenlijk moeten
Met een lach op mijn gezicht
Maar het is juist of ik moet boeten
Met alle ogen van de wereld op mij gericht
Ik heb fouten gemaakt
Al waren ze beter dan goed bedoeld
Ik heb er mezelf ook mee geraakt
Ze deden pijn, ik heb het gevoeld
Toch volg ik de regels van het spel
Beter dan de mensen kunnen zien
En ik weet zeker wel
Dat ik krijg wat ik verdien