Ach vriend, waar ben je gebleven
zoveel jaartjes hebben we samen gestreden
dat kan men toch zo moeilijk vergeten
waarom ben je zo ineens verdwenen
we hadden samen nog zo gelukkig kunnen wezen
alleen mijn tranen kan ik je geven
en een bloem voor u in een vaasje steken
want je komt toch nooit meer weer
ik zie je nog zo dikwijls voor me staan
en wanneer ik 's avonds slapen ga
denk ik in mijn dromen nog wel eens
hoe we vroeger nog samen konden uitgaan
je was mijn enige vriend
meer dan liefde was het misschien
al die dingen van voordien
zijn nog steeds een herinnering
die ik erin zie
maar toch blijf je in mijn gedachten
alhoewel ik van u niets meer kan verwachten
nog slechts een bezoek aan je graf
en een bloem in de hand.
-Cheeke-
m@rcel: | Vrijdag, maart 10, 2006 19:30 |
Hoi lieverd, je hebt me even moeten missen maar ben weer op de terug weg met schrijven. Wat een stilmakend mooi gedicht heb je geschreven Veerle Een warme omarming en dikke knuff m@rcel |
|
GLMB: | Donderdag, november 24, 2005 00:34 |
Triest, en herkenbaar ook, alleen is het bij ene vriendin. Mooi gedicht. Liefs en sterkte. GLMB |
|
Auteur: Cheeke | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 23 november 2005 | ||
Thema's: |