Dit gedicht heb ik voorgelezen op de crematie van mij opa. Ik heb het niet zelf geschreven, maar wilde het toch met jullie delen:
Louter licht
Van ons weg blijf je bij ons
dichterbij dan ooit
afwezige aanwezige ben je geworden
in ons hart waar ons zwak voor jou is leef je voort
Je hebt ons leven voorgoed anders gemaakt
je hebt ons leven kleur, en licht gegeven
ons leven is nu voller en leger geworden
stiller en ondenkbaar zonder jou
Als er een land is van louter licht
onzichtbaar en onvoorstelbaar
mag dan soms een straal van dat licht
ons verdriet en gemis wat lichter maken