Stille stenen grot.
Verticale buis op tegels vastgezet,
gepind, naar 't centrum:
naar 't koele water in de geglazuurde pot.
Kleding los.
Handen onder aan het lichaam, bezig.
Open ogen naar de muur, de vloer, de deur.
Of naar de spiegel
bij het handen wassen
na de daad.
Ik lach tegen mezelf
en om mezelf
en om de hele wereld, die zo groot,
zo klein,
ook stilletjes
en regelmatig
met ontblote billetjes
ontlasten gaat.
Auteur: Huub Hoek | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 29 december 2005 | ||
Thema's: |