Het verwonderd mij steeds weer
hoe mijn emoties lijken te veranderen
in de sfeer van het geschreven woordMisschien kan enkel de lezer getuigen
van wat er speelt in het hart
als de schrijver is verstild...
Jan van Dord: | Zaterdag, januari 28, 2006 16:34 |
Heb je heel goed verwoord !! jan |
|
rainbow_fairy: | Zaterdag, januari 28, 2006 14:11 |
ik ben het eens met de reactie onder mij. heel mooi geschreven! groetjes, |
|
Peter van Tiel: | Zaterdag, januari 28, 2006 12:35 |
Ik kan me wel voorstellen dat de emoties veranderen als je dingen van je af aan het schrijven bent. Prachtig verwoord. Knuffie, Peter. |
|
Mathilde: | Zaterdag, januari 28, 2006 11:45 |
dichten is ook meer voelen, net als het lezen van een gedicht knuffel! |
|
Rien de Heer: | Zaterdag, januari 28, 2006 10:21 |
Bewondering voor jouw verwondering.... Groetjes, Rien. |
|
Annemieke van der Ven: | Zaterdag, januari 28, 2006 10:19 |
Geweldig mooi dit...precies de juiste toon Liefs Annemieke |
|
Marilène B.: | Zaterdag, januari 28, 2006 07:56 |
da's 'n raak gedicht!! heel mooi hoe je dat omschreven heb!! liefs Marilène |
|
DrieGeetjes: | Zaterdag, januari 28, 2006 07:32 |
Auteur: Renate-td- | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 28 januari 2006 | ||
Thema's: |