Ridder met walkman
U kent ze misschien nog wel, ridders in harnas
strijdend voor moraal in zilver’n linnen canvas
nooit te beroerd een jonkvrouw in nood
te redden uit drakenmond van wisse dood
trots in het zadel met gepoetst blazoen
trotserend de onrechtvaardigheden van toen
met eer en code voor volk en vaderland, dienen
aan ronde tafels, zelfs bekommerd om boerentrienen
het gevaar was een lach, en de kalmte een traan
de avonturen waren de pilaren van hun bestaan
de scherpte hunner zwaarden tegen de scherpte van de tijd
ons maar al te vaak van woeste tirannie bevrijd..
Maar nu, nu het canvas is verruild voor spijkerlinnen
en het zilver’n goed voor gouden tanden en suikerspinnen
nu, zie ik hier onedele mannen onwaakzaam en triest
wijl de wereld het langzaam van het onrecht verliest
is de beschaving vervangen voor het gekanker op het jong
de scherpte van het zwaard voor de scherpte van de tong
dan roept daar schrijnend een oude vrouw in nood
“O help mij, lieve God, van deze draken, ik wil nog niet dood!”
of de kreten van kleine meisjes, verkracht en vermoord
niemand die het hoort want daar loopt dan onverstoord
de moderne man voorbij, de ridder met walkman
die zachtjes denkt, zolang ik het maar niet ben..
F.