mijn eigen ik kan ik niet meer hore
Als ik verzink ik gedachten.
Denkend aan de slapeloze nachten.
Proberend te begrijpen wat het kan zijn.
Kan ik alleen maar voelen pijn.
Weet niet waarom ik zo deprie ben.
Hoor woorden gesproken met mijn eigen stem.
Woorden vol met plezier en geluk.
Mijn woorden, maar vanbinnen ben ik stuk.
Een masker is gekomen.
Verbergend mijn tranen die stromen.
Gevoel wordt verborgen.
In het hoofd gaat het door
al die zorgen.
Begrijp het niet, ik kan het niet vinden.
Graaf zo diep maar het gevoel blijft me verslinden.
Mijn eigen ik kan ik niet meer horen.
Het is zover ik ben mezelf verloren
Reacties op dit gedicht
| creadea: | Maandag, februari 13, 2006 18:19 |
| Je eigen ik is altijd dichtbij, maar hem vinden is soms heel moeilijk.Denk aan wat je gelukkig maakt en probeer jezelf wer te vinden .Je bent het waard. Liefs, creadea |
|
Over dit gedicht
| Auteur: mellody | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 13 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||