Het antwoord van de wind
Ik stond aan de oever van het meer
En fluisterde woorden, die ik zelf verzon
Ik fluisterde hetzelfde, steeds maar weer
Het waren woorden die ik zelf niet kon
Ik was bang voor hetgeen wat zou gaan komen
De wind nam nam mijn woorden mee,
en bracht ze veilig naar de bomen
Toen begon het water opeens te golven
En zand waaide woest omhoog,
De bladeren werden ermee bedolven
Er was een vogel die over vloog
Eindelijk kreeg ik het antwoord van de wind
‘Spring maar in het water mijn lieve kind’
stilte
Niets meer wil ik nog horen
stilte.
De leegte in mijn oren
stilte.
Na alles wat je hebt gezegd
Ik wil alleen maar stilte
Ik heb me erbij neergelegd
Het is veel beter zo
Ik draai me om,
neem alles in me op.
De auto's, bomen en de zon
Ik adem in,
laat alles door me heen stromen
Ik denk aan mijn vriendin
Ze zal blij zijn dat ik ga komen
Zij is veilig in de stilte
Ver van het duister, van de kilte
De brug is hoog,
Een trap naar de hemel
Omdat jij loog,
ben ik straks veilig.
Ik kom eraan mijn lieve vriendin
Ik draai me langzaam om,
En spring
Ik weet niet of ik er twee mag zetten :$ maar ik wil graag jullie meningen over deze gedichten en misschien tips om ze te verbeteren?