Ik schaam me af en toe,
Ik weet niet waar ik met mezelf heen moe.
Ik wil mijn hart en liefde zo graag aan jou geven,
Maar dat gaat lastig, ik ben te verlegen.
Ik ben 18 jaar, en nog maar een keer een jongen gehad,
Af en toe word ik het wel een beetje zat.
Wat is er mis met mij, ik ben toch gewoon een normale meid,
Maar ik kan nog bij niemand mezelf kwijt.
Ik heb genoeg vrienden, allemaal stuk voor stuk gaaf,
Alleen dat andere gedeelte gaat een beetje traag.
Ze vragen mij wel eens, hoe komt dat nou,
Ik weet het echt niet, misschien ben ik wel te trouw.
Maar ik ben 18 jaar, het wordt wel eens tijd,
Ik raak iedereen van mijn vrienden langzamerhand kwijt.
De ene gaat samenwonen, de andere gaat 1 jaar weg uit het land,
Ik wil dat niet, we hebben met elkaar zo’n goeie band.
Misschien dat ik wel eeuwig vrijgezel blijf en er nooit een vriend kom,
Dan ga ik mijn grenzen verkennen, en reizen heel ver weg, de wereld om.
Ik ga niet thuis blijven zitten en wachten op het geluk,
Daarvoor is het leven te interessant en te druk.
Er is zoveel te doen, en ik ga er helemaal voor,
Niet blijven stil zitten, maar ik ga gewoon door.