Alweer gebroken 08.05.2005


Een vriendin van jou vroeg laatst “schrijf eens een gedicht voor je moeder, dat zal haar goed doen”
Ik vertelde haar dat ik geen inspiratie had, en dat ik het daarom niet kon doen.
Dat was ook zo, het schrijven lukte even niet meer,
ik dacht bij mezelf ik probeer het later eens weer.

Ik schreef wat gedichten over papa en liefde maar niet over jou,
Dat was omdat ik het niet kon, niet omdat ik het niet wou.
Het ging even goed tussen ons maar ik wist niet voor hoelang,
Ik had heel veel hoop maar diep van binnen was ik toch bang.
Bang dat het weer de mist in zou gaan,
Dat je me weer alleen in de kou zou laten staan.
Ook was het vertrouwen tussen jou en mij slecht,
Dat moest weer groeien, je zou er voor gaan in dat meende je echt.
Jij en ik, moeder en dochter samen zouden wij er voor gaan,
Jij en ik met zijn tweeën ertegen aan!

Maar mijn hoop is weer de grond in gedrukt,
Mijn angsten zijn weer uitgekomen,
En mijn hart is weer gebroken.

Het was uit tussen jullie voor de zoveelste keer,
Maar iedere keer probeerden jullie het weer.
Deze keer zou de laatste zijn,
Je wist dat het beter was maar toch deed het pijn.
Iedere keer als het uit was, had ik zo de hoop dat je voor mij zou kiezen,
Want je was mij stukje bij beetje heel erg aan het verliezen.
Ik zag je ook niet echt als moeder maar meer als vijand,
Want iedere keer maar weer koos je zijn kant.
Maar nu was het definitief uit,
Het was helemaal je eigen besluit.
Ik woonde niet meer thuis ik had je al verlaten,
Ik was dus niet in de buurt om slecht over hem te praten.
Je wou mij graag weer thuis hebben en er samen voor gaan,
Ik had weer hoop jij een tweede kans dus ben met je mee gegaan.
Het ging goed, echt waar het ging veel beter dan toen,
Beide wouden wij goed dus moesten we er beide wat aan doen.

Maar mijn hoop is weer de grond in gedrukt,
Mijn angsten zijn weer uitgekomen,
En mijn hart is weer gebroken.
Ik was zo bang dat je weer naar hem terug zou gaan,
Dat je me weer in de kou zou laten staan.
Maar toch hoopte ik dat je dat niet zou doen,
Dat alles niet weer zou gaan zoals toen.

Maar mijn hoop is weer de grond in gedrukt,
Mijn angsten zijn weer uitgekomen,
En mijn hart is weer gebroken.

Je bent weer naar hem terug gegaan,
En hebt mij weer in de kou laten staan.
Alweer kies je niet voor mij,
En als je mijn pijn ziet… kijk je opzij.
Alweer was mijn hoop tevergeefs en overbodig,
En ik had je eigenlijk toch wel nodig.

Maar mijn hoop is weer de grond in gedrukt,
Mijn angsten zijn weer uitgekomen,
En mijn hart is weer gebroken.

Nu...nu laat ik je los en laat ik je gaan,
Ik zal jou niet langer meer in de weg staan.
Lijd je leven en doe wat jij denkt dat je doen moet,
Zit vooral niet over mij in want met mij komt het ooit wel goed!
Dat je zo dom en blind kunt zijn is iets wat ik heel vreemd vind,
Maar ze zeggen ook altijd “de liefde is blind”

Je doet mij en je andere kinderen veel pijn,
En als de liefde blind is, moet jij wel stekeblind zijn!!!

Maar mijn hoop is weer de grond in gedrukt,
Mijn angsten zijn weer uitgekomen,
En mijn hart is weer gebroken.


Alweer gebroken... ... ... !!!