Fonkelend vuur
diep in de nacht
jij bent zo puur
lijkt zo zacht
nu in dit uur
diep in de nacht
overwonnen muur
geeft me kracht
na het smeulen, na het doven
ontelbare zwarte schaduwen
die alle goede hoop roven
angsten die we verafschuwen
die al de zintuigen verdoven
komen nu in vele kluwen
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
Dit gedicht heb ik geschreven om bij mijn bloemlezing te voegen
dat ik voor Nederlands moest maken.
Het lijkt misschien enkel over het vuur zelf te gaan,
maar voor mij betekent het zoveel meer (ik heb sociale fobie)