Zo'n 5 maanden geleden leerde ik jou kennen,
als het vreemde op "het Net",
Mijzelf voorgenomen geen contacten via deze weg te behouden,
maar jij was anders dan ieder ander en bezorgde mijn pijnloze leventje toch een klein beetje pret...
Met je woorden die je typte,
en mij verblijdden,
via deze weg kon en wou;
Ik geen enkel contact meer met je vermijden...
Met de tijd leerde ik je kennen,
en vertelde je alles van en over mij,
Want naar mijn gevoel kon ik je alles toevertrouwen,
Jij maakte me blij...
Mijn vreugde en gevoel opspelend,
wetend dat jij Online zou zijn,
en elke keer als je er niet was,
deed je me alsmaar weer een beetje meer pijn...
We hebben zelfs meerdere keren afgesproken,
dan kon ik met je lachen,
omdat we over velen dingen hetzelfde dachten,
maar nu denkend voldoe ik niet waarvan jij dacht dat ik aan deed, wat jij van mij verwachte...
Nu heb je me geblockeerd,
en wat ik zo gek vindt is:
Het doet me zoveel pijn..,
Niet wetend waarom je me hebt geblockt,
niet wetend waarom jij nooit de mijne zou zijn...
Want je liet me denken dat je ook aan mij dacht,
je zei alles tegen me,
en het leek ff alsof het geluk me toelacht,
maar nu voel ik me eenzaam, alleen en zelfs gebroken en kapot..,
omdat jij me hebt geblockt....
(Ik mis je woorden en ik Mis het om je in je ogen te mogen kijken....
Ik mis alles van en aan jou, waarom kunnen we niet waarmaken wat we dagenlang, maandenlang urenlang iedere dag bespraken...??)