Dag en nacht lig ik te denken aan het perfecte gedicht.
Dit gedicht zou mijn diepste gevoelens voor jou uitdrukken.
Ik dacht aan een gedicht met jouw naam erin zoals
M voor het magische om je heen
A voor het adembenemende dat je bent
…
Maar eigenlijk is dit geen goed gedicht, te idyllisch, te onrealistisch
Ze klinkt aangenaam, maar toch, het geeft een surrealistisch gevoel
Dus dacht ik aan een gedicht met rijm
Voor mij ben jij als de zon
Die zo helder de wolken overwon
Altijd bezorg je me een lach
Hopend dat dit blijft, elke dag
Toch, dit gedicht heeft nog niet 'DAT'
Het toont nog niet datgene waarvoor ze is bedoeld
Dus schreef ik andere gedichten, lijkend voor mij het best
Mijn gevoelens voor jou zijn een wonder
Ze zijn door jou aan mij gegeven
Jij die me zag staan tussen talloze anderen
Daarom ben ik zo zeker dat jij de ware bent
Dit gedicht klinkt leuk, is het niet?
Toch het is niet meer dan een paar mooie en lieve woorden
Woorden die proberen om ware gevoelens door te geven
Dus dit is ook niet het perfecte gedicht
Ik begon wat langer na te denken
En dat is hoe ik besefte, het beste gedicht is slechts 4 woorden lang
"Ik hou van jou"
Of zelfs nog korter en dan komen we er
Een eerlijk en ideaal gedicht
dat zegt wat ik werkelijk nodig heb en dat is
"Jij"