Mijn kameraad zit in Afghanistan,
Werken aan opbouw aldaar
strijden tegen de Taliban.
Dat klinkt toch raar?
Vernietigen en daarna opbouwen
Eerst moorden en daarna rouwen
En dat allemaal onder de vlag van de VN
Dan is het geoorloofd, en mag men van alles doen
Vele jongens komen in verwarde toestand terug,
Wat heb je dan aan poen?
Maar niet mijn kameraad, oh nee dat zal niet gebeuren
Het is een beste vent, en het een en ander wel gewend
Maar ook hij zal momenten krijgen van treuren
Hoe bereid je je voor op een oorlog?
En hoe ga je er mee om?
Dat wordt je niet geleerd in het leger,
Nee want huilen is voor mietjes, huilen is stom.
Bij thuiskomst is er weinig tot geen opvang voor een soldaat
Klusje geklaard, geld gespaard,
Maar van binnen? Van binnen zit voelbaar die haat.
Die haat die ontstaan is door onmacht, het vele onrecht die wij hier nauwelijks kennen
Maar naar een paar maand in Afghanistan, begin je er vanzelf aan te wennen.
Dan begint de verwerking pas en heb je iemand nodig
Maar de nazorg is niet relevant, want je bent immers een vent
Te ingewikkeld en gecompliceerd voor de staat,
Want zij bepalen wat je wordt en bent
Ze geven je een uzi en baret en zo ontstaat een soldaat.
Totdat je jezelf niet meer kent.
Want helaas, in vele gevallen, wordt liefde vervangen door haat.
Als mijn vriend straks thuiskomt wacht hem een warm onthaal
Want mijn kameraad is een lieverd en heeft geen hart van staal
Na maanden in die bende van onrecht en onvree, tijd voor ontspanning
Hetgeen ik probeer te geven, met een luisterend oor en veel liefde
Zodat hij na alle ellende
verder kan met zijn leven.
Een bijdrage die hij van de overheid nooit zal krijgen
Het is de familie en vrienden die moeten waken,
Zij moeten waken voor zijn vrijheid, zodat hij niet doordraait
Want in de politiek, die hem uiteindelijk heeft gestuurd,
is er geen kip die om zijn gemoedstoestand kraait
Familie en vrienden, wij hebben de belangrijke taken.
Het klinkt als vanzelfsprekend en weinige hebben er op gerekend,
Maar schreeuw gerust maar van de daken:
Laten we elkander lief hebben en geen oorlog meer maken!!
(dit gedicht draag ik op aan mijn beste vriend Martin die momenteel in Kabul zit. kom heelhuids terug kerel, ik wacht op je. Stay strong!! One love....PEACE homey)