jou woorden
jou woorden
jou woorden doen zo'n pijn
je sprak ze uit met verdriet.
het is over
van binnen gaf ik een gil
toen was het stil
Sindsdien ben ik gestorven van binnen
ik kan mijn liefde voor jou niet over winnen
nu ben ik eenzaam
ik kijk uit het raam
en het groene gras
is niet zo groen als het ooit was.
de lucht niet meer zo blauw,
sinds jij neit meer van me houd.
de muziek voert me mee
mee naar andere gedacht
even ver weg van jou.
Hier ben ik dan, in mijn droom
ik vaar mee op een stroom
een stroom van verdriet en pijn.
allemaal vanuit mijn hart
maar die bestaat niet meer
het is een zwart gat!
jou woorden doen zo'n pijn
je sprak ze uit met verdriet.
het is over
van binnen gaf ik een gil
toen was het stil
Sindsdien ben ik gestorven van binnen
ik kan mijn liefde voor jou niet over winnen
nu ben ik eenzaam
ik kijk uit het raam
en het groene gras
is niet zo groen als het ooit was.
de lucht niet meer zo blauw,
sinds jij neit meer van me houd.
de muziek voert me mee
mee naar andere gedacht
even ver weg van jou.
Hier ben ik dan, in mijn droom
ik vaar mee op een stroom
een stroom van verdriet en pijn.
allemaal vanuit mijn hart
maar die bestaat niet meer
het is een zwart gat!
Reacties op dit gedicht
| Windwhisper: | Donderdag, oktober 19, 2006 14:26 |
| stilmakend......wel mooi verwoordt met je gevoel een knuffel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: -melliejj- | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 19 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||