Bang en alleen,
De angst kan nergens heen...
Hij,, zo vandaan en ver,
Hij is overal, zo het en der...
Ik vind het moeilijk en niet makkelijk,
Het is gewoon niet leuk, en een vraagstuk...
Wanneer zijn we bij elkaar, lang en gelukkig??
Waarom gaat het niet sneller maar zo stug??
Jij bent verdrietig maar we hebben er voor gekozen,
Ik trooste je, en je begon te blozen...
Te vertellen hoezeer je me niet kwijt zou willen,
Dat we het zelfde zijn en er niet zijn, de verschillen...
Dat ik je dierbaarste ben van je leven,
Dat je wou dat ik nog zou zijn gebleven...
De eerste avond dat we stonden te praten,
Duurde zo lang, was leuk en we vergaten...
De tijd,, Hij ging zo snel,
Zeker als ik je wat vertel...
Maar nu ben ik zo bang, dat ik alles zal kwijtraken,
En dat ik uit mijn droom zal ontwaken...
Ik merk aan deze jongen dat hij niet zo zal gaan,
Maar dalijk is er een tijd dat hij mij misschien niet meer zal zien staan...
Ik weet niet wat ik moet doen en heb al zoveel meegemaakt,
Ben al zovaak in me hart geraakt...
Ik wil het kwijt, en erover praten,
Maar heeft dan niemand het in de gaten??
Het gaat niet en het lukt niet,
Geen luisterend oor, voor mijn verdriet...
Alleen maar bij hem kan ik het zeggen, maar dat is lastug,
Ik wil het gewoon kwijt, kan niet meer terug...
Niet meer het verleden rechtzetten, of keren,
Wat ik er van moet doen, is alleen maar leren...
Binnenkort is alles anders, en kan ik er weer tegenaan,
Dan zal ik de wereld anders gaan zien staan...
Houw zo veel van mijn Lief voor altijd!!
Het is en blijft bij mij voor een eeuwigheid!!
Inge Tonnaer
17 Jaar