Een herfstblad, op de windDuizend kleuren, ragfijneNerven, en nervositeitOver wat komen gaatWant je weet het nietZwevend op de toppenVan je kunnen, van de windBoven alle bomen, bergen,Bedachtzaamheid.Je angsten ben je kwijt.Dan, woesj, naar benedenVallen, dieper dieper vallen, terug doorAlle luchtvlinders en wolkenkrabberwolkjesTerug naar de grond, waar de klapNiet zo hard is als je dachtEn niet zo moeilijkMaar toch, je ligt daar maar enIn stilte, bang om te blijven liggenBang om bewogen te wordenSchuil je, onder boom of hegJe twijfelt, begrijpt niet meer
Je zekerheid is weg.En op de grond word jeIn al je vermeende veiligheidVertrapt, opgezogenWeggestopt in kruimelluchtMeer dood dan je al was,met minder leven dan je hadHet is wel eng om weerOmhoog, en kunnen vallenMaar toch, boven was je tochZeker, en sterk, en je kende
Geen pijn
Je bent dan welVleugel, boom- en bladerlam gemaaktMaar je mag nog bestEen vliegend herfstblaadje zijn
sara P.: | Zondag, december 10, 2006 18:09 |
dit gedicht omschrijft de herfst zoals hij echt is! het is prachtig verwoord! liefs sara |
|
plezierke: | Zondag, december 10, 2006 18:06 |
Lang geleden dat ik nog zoiets moois heb gelezen. Een prachtgedicht. Héél graag gelezen. Liefs, knuffel. |
|
Jusst.: | Zondag, december 10, 2006 17:30 |
geweldig geschreven..! | |
Auteur: Mysticelfje | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 10 december 2006 | ||
Thema's: |