Op 28 September een gedicht geschreven voor Cristina,
toen wisten we bij lange na
Nog niet hoe lang het zou duren
je denkt nog steeds genezen van haar kuren
Maar jammer genoeg hebben we deze week vernomen
ze zal nooit meer bij ons terug komen
Het verdriet in mijn hart
is een gevoel heel apart
Je laat zoveel achter lieve schat
het is me nogal niet wat
maar ook de tijd zal de wonden helen
maar het het triest en doet pijn
Ik heb haar gekend als een prachtige vrouw
die alles voor haar roeien geven wou
Haar inzet en haat kracht
is een vordeel van de pracht
die zo uitstraalde naar iedereen
en daarom ook zo vervelend
Om te moeten weten nu Cristine
we gaan je nu nooit meer zien
Ik heb dit special voor haar geschreven omdat ik grote bewondering voor haar had en altijd zal houden.
Het doet me zo zeer ze was zo jong.
Riek Wesseling Roeienzeil