Men vriendin is heengegaan,
zonder pijn,
heel rustig, heel stil, heel spontaan,
nu is ze bij de mensen bij wie ze wou zijn.
Sinds ik het nieuws hoorde,
wist ik niet wat me overkwam,
precies een pijl die men hart doorboorde,
en die legde mij volledig lam.
De pijn is er nog altijd,
en die zal niet vlug verwijnen,
ik ben haar voor altijd kwijt,
voor mij hield de zon even op met schijnen.
Wat is de reden van dit verdriet,
ik gun haar het geluk,
maar er komt nog wel iets in het verschiet,
en dan kan haar leven niet meer stuk.
Ze is nu eindelijk waar ze wil,
en is vertrokken, heel erg stil.
(Opgedragen aan Gwen)
xxxxxxxx