Het is al een oud gedicht, en het thema is ook niet meer actueel, maar wil het jullie toch even laten lezen....
MOND EN KLAUWZEER.
In Engeland en Frankrijk was het al gebeurd,
En nu is het ook Nederland dat treurt.
Het eerste bedrijf in Oene is verdacht,
Iedereen had het eigenlijk al wel verwacht.
Al die arme dieren die worden gedood,
Kleine kalfjes, ze worden nooit groot.
Al die dieren, kerngezond,
Nooit meer huppelen de lammeren vrolijk rond.
Vedrietige boeren, overal.
Ze kijken nog eens rond in hun lege stal.
De zoveelste traan loopt over hun wang,
Terwijl ze denken: duurt dit nog lang?
In de volgende plaats worden er alweer testen gedaan,
En een paar dagen later komt ook daar slecht nieuws vandaan.
Op het besmette bedrijf worden de dieren gedood,
Het verdriet is erg groot.
De boeren in de directe omgeving leven enkele dagen in onzekerheid,
En de kinderen nemen al vast afscheid van hun geit.
Daar komen de wagens met grijparmen al aan,
Die straks volgeladen met dode dieren weer weggaan.
Er moet iets gebeuren, en wel heel snel.
Als ik de baas was, dan wist ik het wel!
Enten, dat moeten ze doen.
Denk eerst eens aan de dieren, en dan pas aan de poen!!!
Van de zomer zijn er een heleboel weiden leeg en kaal,
De beesten zijn dood, allemaal.
Als ik iets kon doen, dan deed ik het meteen,
Zo erg als deze ramp is er geen één.
Alle slachtoffers, heel veel sterkte in deze moeilijke tijd,
En we blijven hopen op een wonder dat ons van het MKZ-virus bevrijdt!!