Het schiet niet echt op eer het woensdag zou zijn,
Dan komt mijn dochter weer terug,en vind ik heel fijn.
Zeven dagen is ze weg gebleven,
Er was voor mij bijna niet mee te leven.
Het werd zo stil om mij heen,
Vanaf de dag dat zij verdween.
Ook al wist ik ,dat ze goed bij haar broer zat,
Voelde ik mij toch verschrikkelijk afgemat.
De gezelligheid uit in huis ,was ik totaal kwijd,
Want juist zij was zo'n gezellige meid.
Ik tel de uren op mijn klok af,
Maar daarvan word een mens ook maf.
De minuten en de uren,
lijken wel jaren te duren.
Oh wat duurd deze tijd nog lang,
Ik mis zelfs haar vals gezang.
Dat wil toch wel heel wat zeggen,
Maar voor mij ,val dat met woorden niet uit te leggen.
Ik kan nu alleen nog maar schrijvendat ik haar erg mis,
En hoop vooral dat het heel snel woensdag is.
Floortje