Vechten zonder rede,

later een trauma, nu veel verdriet,
is er dan niemand, die dit ziet?
Het kind moet vechten,vechten zonder reden,
En al zijn vrienden zijn al overleden.

Alleen loopt hij, door de straten,
Het verdriet, wil hem maar niet verlaten.
Iedereen is hij kwijt,
Hemzelf is wie hij verwijt.
Niet goed genoeg gevecht,
Te veel overlegt.

later een trauma, nu veel verdriet,
is er dan niemand, die dit ziet?
Het kind moet vechten,vechten zonder reden,
En al zijn vrienden zijn al overleden.

Dit zal hem altijd bij blijven,
En dit is zonder overdrijven.
Nooit zal deze gebeurtenis, uit zijn gedacht kunnen verdwijnen,
Terwijl hij langzaam zelf ook, weg zit te kwijnen.

later een trauma, nu veel verdriet,
is er dan niemand, die dit ziet?
Het kind moet vechten,vechten zonder reden,
En nu is hij alleen, in deze straat overleden…


*geschreven voor het warchildproject bij ons op school*