»Hoe het zo is gekomen..«
Die tijd dat ik zo bang was
Ik weet het nog zo goed
Ik was bang om jou kwijt te raken
ik had geen hoop meer, geen goede moed
De angst om je te verliezen
was zo ontzettend groot
niet meer met je praten, joh
ik was nog liever dood
Ik zag het niet meer zitten
mijn wereldje stortte in
ik werd weer depressief
en was weer terug bij het begin
Snijden deed ik eigenlijk niet meer
oké, heel soms tussendoor
en nu achteraf denk ik
waar deed ik dat toch voor?
Mn eetstoornis werd erger
eten deed ik niet meer
en toen ging het fout
die ene bewuste keer
Doordat ik toen flauwviel
had ik je weer terug
ik mocht weer met je praten
en het ging ineens heel vlug
Beslissingen moest ik maken
voor mij, als leven en dood
ik kon niet kiezen
omdat ik van hongergevoel genoot
Wat zij dacht dat goed was
uiteindelijk toch gedaan
in de hoop dat ik
mijn eetstoornis kon verslaan
Nog steeds verkeerd bezig
maar het gaat wel beter
Door de gesprekken met haar
anders zou ik het niet weten
Ze geeft me een goed gevoel
Door haar gaat het goed
ik zou echt niet weten
wat ik zonder haar moet!
©Kirr, 25-10-07, 22:58