Een meisje
Waar zal ik mijn gedicht beginnen
Over het meisje dat ik mijn levenlang wou beminnen
Het was een meisje uit Schoot
Ze was beeldmooi en zo groot
Haar billen waren zo rond
Een echt lekkere kont
Dat ik mij bij het aanschouwen
Onmiddellijk in ademnood bevond
Ze was zo lief
Ze was zo zacht
Ik was zo overtuigd dat ik dacht
Dit is de vrouw waar ik al heel mijn leven op wacht
We dansten en deden fijne dingen
Ik kocht haar bloemen, ik kocht haar rozen
Maar er begon bij haar iets te wringen
Was ze niet klaar, was ik niet goed genoeg voor haar
Ze zag het niet meer zitten
Waarom?
Ik heb er nog steeds het raden naar
Het doet me zoveel verdriet
Mijn meisje uit Schoot
Het meisje van mijn dromen
Mijn alles, mijn roos, wil me niet
Zoveel tranen, elke dag maar weer….
Wat moet ik nu doen
Zal ze niet meer komen
Aan mijn deur staan als toen,
Mijn bloem
Ik heb zoveel van haar gehouden
Heel mijn hartje voor haar voorbehouden
Nu is er een groot gat
Op de plaats waar zij ooit zat
Wat gaat er nu gebeuren
Zal ik blijven treuren
Ik zal haar nooit vergeten
Het meisje waar ik alles had voor gegeven
Kan ik haar niet meer bekoren
Is alles nu verloren
Na alles wat we hebben gedaan
Gaat het nu echt niet meer gaan
Annemie, meisje met zo’n mooie naam
Stopt alles hier?
Definitief…..
Gedaan?