Ik heb zo'n onbeschrijvelijk gevoel.
alsof,
mijn hart zijn sleutel heeft verloren.
alsof mijn hoofd explodeert
alsof mijn maag gevuld word met lentevlindertjes.
Die ik daar moet bewaren totdat de lente komt.
Dan kan ik ze vrijlaten.
Alleen al het idee, dat het tijd is,
om te overwinteren.
Het gevoel dat ik me moet voorbereiden
op een strijd tegen de kou
Maar ook het idee, dat we moeten vieren.
Dat we weer een jaar samen beleefd hebben.
Jij, ik, en miljoenen anderen.
Met tegenslagen, geluk, en verdriet
Het gevoel dat ik alleen ben,
is zo pijnlijk.
Terwijl ik weet dat jij me steunt, in alles
Mijn hart zal zijn sleutel wel weer vinden
Mijn maag laat de vlinders vrij
En mijn hoofd maakt ruimte
Voor nieuwe dingen,
nieuwe herinneringen
en een fris, nieuw begin
voor jou, voor haar, voor hem.
En ook voor mij
Dit gedicht is voor jou, omdat wij een jaar geleden zoveel meegemaakt hebben.
Ik mis je in mijn hoofd, en in mijn hart.
Ik heb zoveel van jou geleerd.