Een gevangenis van muren
Voel jij om je heen
Op de klok tel jij de uren
Want je voelt je zo alleen
De vier enorme muren
Beklemmen jouw gevoel
Want jij hebt nog heel je leven
Maar zonder enig doel
Ooit bouwde jij dit huis
Met je eigen, blote handen
Lang voelde jij je hier zo thuis
Nu wil je het het liefst verbranden
'Deze dag is het begin,
Van de rest van je leven'
De zin spookt door je hoofd
Maar jij hebt het al opgegeven
Waar zijn de kracht en de ambitie?
Die zij ooit in jou zag
Waar is die sterke, lieve man?
En waar is die mooie lach?
Een gevangenis van muren
En niets dan tranen om je heen
Op de klok tel jij de uren
In jouw gevangenis van steen
Niemand kwam op voor jouw belangen
Hierdoor raakte jij jezelf kwijt
En nu zit jij voor altijd gevangen
In deze grote eenzaamheid