Zwarte Roos in veld van rood
Uit de liefde vloeit de dood
Laat je schaduw vallen neer
Tot daar is het rood niet meer


Eenzaam enig in je soort
Droomt van duisternis en moord
Voed je langzaam van het bloed
Door een zwarte zon gevoed

In grote circels om je heen
Reizen mensen heel alleen
Nooit bekeken van dichtbij
Trage dood wie komt voorbij

Een geur die lokt zo tergend zoet
verstopt je aard zo zwart als roet
Maar wie proeft gelokt door geur
wordt gevangen door je kleur.

Je zang wordt mijlenver gehoord
Maakt menig mens met pijn gestoord
Je woorden fluisterend verteld
Heeft menig mens tot dood gekweld


Want Zwarte Roos in veld van rood
Uit de liefde vloeit de dood
Je laat je schaduw vallen neer
Tot daar is het rood niet meer


Ook mijn lot is hier te sterven
Door hun ogen die me kerven
Tis niet erg ik vraag niets meer
Dan wat ze gaven geef ze 't weer

Dus zwarte roos in veld van rood
Heb me lief tot in de dood
Samen sterven, eeuwig leven
Ook al was het maar voor even

Want ik ben jou en jij bent mij
Samen zijn wij tegen zij
Want hun blikken doen ons zeer
Vermoord de wereld en regeer

Ik moet nu gaan en vertrouw je dan
dat je vermoord elk vrouw of man
Dat nooit interesse heeft getoond.
En mijn pijnlijk leven zo beloond


Dus Zwarte Roos in veld van rood
Uit je liefde vloeit de dood
Laat je schaduw vallen neer
Tot daar is het rood niet meer