Er was ooit een tijd. Als
Tijd al ooit geweest is, zoals de
Wind die de bomen doet bewegen,
Maar zelf zonder geluid voortschrijdt.
Zo was er ooit een tijd dat ik
Van jouw ogen hield. En de zachte
Aanraking die jouw handen om
Mijn hoofd legden.
Maar zoals ook gesloten ogen een
Beeld vormen, duisternis met een wereld
Van concrete gedachten, zo is er ook nu
Een nieuwe tijd.
Een tijd waarin ik niet enkel
Van jouw ogen hou, maar ook van elke druppel
Leegte en verdriet die ze met de tederheid
van één enkel meisje voortbrengen.
Een moment waarin ook de kordate slag
Van jouw eens zo zachte handen als een
Kus aanvoelt. Zo diep dat liefde smelt.
Je weet –nee je voelt toch,
Dat ik van jou hou. Niet van de illusie
Die de meeste mensen koesteren. Droge
Verliefdheid zonder meer. De titel
Van een boek zonder bladzijden.