Verloren tijd
Ik liet je niet toe
In mijn leven
Duwde je weg
Als je dichtbij kwam
Bang
Om je toe te laten
Wetend
De rede
Maakte jouw pijn
Alleen erger
Mijn reactie toen, op jou
Doet me pijn
Jaren lang
Voelde ik mijn schuld
Wetend
Dat ik er niets aan kon doen
Maakte het niet minder
Toelaten
Kan ik weer
Jouw liefde
Accepterend
De klok
Wil ik terug draaien
Maar moet het doen
Met nu
’t enige wat ik kan
is zeggen
Pap, ik hou ontzettend veel van je
redbabenl: | Dinsdag, maart 03, 2009 22:36 |
tsja.. en wat zei je vader? ... maar dat wist ik toch.. waarvan akte hahaha | |
tinkelbel10: | Woensdag, februari 25, 2009 01:06 |
droevig maar wel prachtig geschreven | |
switi lobi: | Maandag, februari 09, 2009 23:15 |
Ik vind je erg dapper, je hebt een stevige eerste stap gezet! Liefs, switi lobi |
|
trucker klaas: | Maandag, februari 09, 2009 22:31 |
klinkt als een trieste hereniging met een sprankje hoop sterkte ,mooi beschreven klaas |
|
Auteur: ~Lotus~ | ||
Gecontroleerd door: Anastacia | ||
Gepubliceerd op: 09 februari 2009 | ||
Thema's: |