Eenzaamheid
een gevoel van leegte
leven in een niemandsland
Je continu alleen voelen en het toch soms niet echt zijn
Geen schouder
geen arm
geen hand
Enkel jij met je gedachten, je gevoelens,...
Eenzaamheid doet echt pijn
Wie wil me tonen waarom ik nog leef
is er iemand die net zoveel geeft om mij,
als ik om hem geef?
Wie komt naast me staan
wil me tonen welke weg
welke kant ik best op kan gaan?
Zou ik het aannemen wist iemand me de weg te wijzen,
te tonen waarheen?
Of zou ik die woorden dan weer de wind in slaan,
wensen dat ik gewoon verdween?
Zet je jezelf in die eenzame positie
of wordt je daar gezet?
Is die plek verlaten wel mijn recht of is er een wet?
Een wet die zegt dat ik mijn lot onder ogen moet komen,
al zij het eenzaam of alleen,
is het niet enkel mijn recht om van het andere te dromen?
Zij die me ooit het warmst hebben gekregen
zij zijn hier niet meer, allebei zijn ze opgestegen...
Zou de tijd nu niet helemaal anders zijn
waren zij nog steunend, liefdevol en begrijpend hier?
Zou de tijd zo minder gevuld zijn geweest met pijn?
Ik kan en zal het nooit meer weten
ook het feit dat ik me daar vragen rond stel
dat heeft van in het begin al in mij gezeten
maar dat durf ik enkel kwijt hier op papier...
Eenzaamheid
het verstikt me helemaal
ik zit er middenin tot mijn spijt
en het voelt of dat is de hoofdinhoud van mijn leven,
mijn verhaal!
-GHM-