Ik neem afscheid van je met een lach en een traan,
ik weet, ik zal jou moeten laten gaan.
Een lach voor al hetgeen je me gaf en waar je voor staat
en een traan voor al die momenten dat ik je missen ga.
Dat wat ooit wij was, is nu weer ik en jij.
Ja we zijn weer vrij.
Onze relatie wordt niet gemeten in tijd,
maar in haar kwaliteit.
Niet zozeer hoe wij samen kwamen telt,
wel hoe we uit elkaar gaan, geldt.
Het respect dat er wederzijds is daar staan we van te kijken,
er is iets tussen ons dat valt niet te ontwijken.
Wat me het meeste spijt van alles en dat meen ik echt,
is dat ik door mezelf te verloochenen, ons verloochen heb...
Je kon als geen ander me mezelf laten zien,
met al mijn kwaliteiten bovendien.
En ook al was mijn liefde voor jou echt,
ik schond je vertrouwen onterecht.
Daar moet ik mijn les van leren,
en met deze pijn zien verder te leven.
Dank, niet voor wie je was maar wie je bent,
vergeleken met jou ben ik maar een kleine vent...
voor mijn bijzondere vriendin