laat me gaan
je ontneemt me de vrijheid
ik wil het je zeggen
maar ik weet niet hoe
ik sta in je schaduw
die immense schaduw
die woorden waarvan ik niet weet
hoe ik ze tegenspreek
mijn wanhopige poging daartoe
stil roepend
maar je luistert niet
je dendert door
ik blijf stilzwijgend
ik blijf in die schaduw
je dringt je op
je bent een klem en
ik een prooi
je ontneemt me de vrijheid
verwondt me
als bloed stoomt mijn weigering weg
toch weer afgesproken op donderdag
ik hap naar adem
maar kan de oppervlakte nog niet bereiken
je laat me niet los
je wil mijn leven plannen
en ik word er benauwd van
je lijkt dan zo sterk
zo groot
je stem dondert als een trein voorbij
maar hij gaat niet voorbij
ik krimp in elkaar
vraag of het zachter mag
dat mag
maar het lukt niet denk ik
want het volume blijft te veel voor mij
ik héb het gezegd
je zei dat je hebt geluisterd
maar je handelt niet zo
ik wil niet meer zo aangekeken worden
die blik in je ogen
je zei dat je van niemand anders wil houden
ik héb het gezegd
dat ik van een ander hou
houdt hij ook van mij?
en toch, toch wil ik nog vrienden zijn