een hele tijd heb ik gedacht aan hoe slecht mijn leven was
ik heb mezelf al die tijd voor gehouden hoe zoveel pijn ik had van mijn gebroken hart
de angst voor de mensen die mij haatten liet ik geen moment met rust
maar nooit kwam in mij op hoe goed ik het eigenlijk had
elke avond voordat ik ging slapen liepen er tranen langs mijn wangen
tranen voor degene die ik zag als mijn ware en die ik mis in mijn leven
als ik liep over straat was ik altijd op mijn hoede, op mijn hoede voor de mensen die mij wat wilden aandoen
maar geen moment heb ik gedacht aan al mijn lieve vrienden
aan de mensen die er voor mij waren ook in de slechte tijden
de mensen die mij lieten lachen ook al had ik veel verdriet
aan mijn familie die er altijd is geweest
aan mijn thuis daar waar er altijd iemand op mij wacht
nu besef ik dat ik een veel beter leven heb dan sommigen op deze aardbodem
en daarvoor ben ik dankbaar!
en tuurlijk laat ik tranen voor degene die ik mis,
maar daarvoor komt altijd een lach in de plaats voor degene die nog altijd aan mijn zeide is.